سینا سرلک (آبان ۱۳۶۱، الیگودرز)، خوانندهٔ موسیقی ایرانی است.

وی مدتی خوانندهٔ ارکستر موسیقی ملی ایران به رهبری فرهاد فخرالدینی بود. علاوه بر آن زمانی که نادر مشایخی به عنوان رهبر در ارکستر سمفونیک تهران فعالیت داشت؛ با این ارکستر همکاری می‌کرد. وی همچنین در ارکستر پایور نیز فعالیت داشت. علاوه بر آن او با ارکستر ملل به سرپرستی پیمان سلطانی همکاری داشته است.



زندگی‌نامه :

وی موسیقی را از دوران کودکی زیر نظر پدر و با ملودی‌های محلی بختیاری آغاز کرد. ۷ سال بیشتر نداشت که در سریال تلویزیونی «شاخه طوبی» که از شبکه یک سیما پخش می‌شد، ترانه‌ای محلی خواند. پس از آن به صورت جدی به موسیقی پرداخت. ساز تنبک را در شهرستان الیگودرز و با حسن رضایی شروع کرد و برای تکمیل از آموزه‌های جمشید محبی استفاده کرد و سپس مدت شش سال نزد ناصر فرهنگ‌فر بود.
او در چندین دوره جشنواره فجر مقام اول آواز و تنبک را کسب کرد. بعد از مدتی از طرف قربان سلیمانی به محمد رضا شجریان معرفی شد و به مدت هشت سال ردیف‌های آوازی و تکنیک‌های صداسازی را در محضر این استاد آموخت. در کنار آواز و تنبک مدتی هم نزد کیوان ساکت تار آموخت. وی در اسفند ماه سال ۱۳۸۲از طرف سازمان ملی جوانان به عنوان جوان نمونه در حوزه هنر انتخاب شد.



موسیقی را از دوران کودکی زیر نظر پدر و با ملودی های بختیاری شروع کرد. ۷-۶ سال بیشتر نداشت که در سریال تلویزیونی شاخه طوبی که آن زمان از شبکه یک سیما پخش می شد، ترانه ای محلی خواند. پس از آن جدی تر به موسیقی پرداخت. ساز تنبک را در شهرستان الیگودرز و با حسن جزایی شروع و برای تکمیل از محضر جمشید محبی استفاده کرد و سپس مدت شش سال خدمت زنده یاد ناصر فرهنگ فر بود.سرلک در چندین دوره جشنواره فجر مقام اول آواز و تنبک را کسب کرد.



او به خاطر می‌آورد که در شش سالگی با صدای تار پدرش به وجد می‌آمده و پیش خود زمزمه می‌کرده است. {بهرام سرلک} مسئول امور فرهنگی *شهرستان الیگودرز* بود و محقق *موسیقی بختیاری*. وی همیشه مشغول جمع‌آوری قطعاتی بود که توسط پیران دهات اطراف خوانده می‌شد.



وقتی مادرش {سیمین} خواندن و زمزمه کردن کودک را به گوش می‌شنود بهرام را از آن با خبر می‌کند. کمی بعد پدر موسیقی‌دوستْ آموزش‌ به پسرش را آغاز می‌کند – آواز همراه با نواختن تنبک. هدف او این بود که استعداد نهفته پسر را هدایت کند و از او موسیقی‌دانی بسازد که سنتهای بختیاری را حفظ کند. تلاش‌های پدر شش سال بعد به ثمر نشست. فرزندش نوجوانی شد و در رشته آواز و تنبک مقام اول را در بخش موسیقی نواحی *نهمین جشنواره فجر* (۱۳۷۲)، و در بین بزرگان این موسیقی، کسب کرد. اما بعد از آن جایزه بود که برای سینا اتفاق جریان‌سازی افتاد. نوازنده مشهور دوتار، {حاج قربان سلیمانی}، سینا را به استاد آواز ایران، {محمدرضا شجریان}، معرفی کرد و او سینا را به شاگردی پذیرفت.
کلاس درس با شجریان هر سه‌شنبه برگزار می‌شد و آهنگ جدید سینا سرلک هر هفته همراه با پدر یا مادرش از الیگودرز به تهران می‌آمد. فرقی نمی‌کرد زمستان است یا تابستان، فصل امتحانات است یا باید در مدرسه حضور داشته‌ باشد. دو سال اول به آموزش تکنیک‌های صداسازی سپری شد.

جمله‌بندی‌های تحریری در موسیقی سنتی و دستگاهی را تحت نظر شجریان آموخت، آموخت که چگونه از قسمتهای مختلف دستگاه صوتی‌اش بهره‌گیرد، تکنیکهای «چکشی»، «بلبلی»، «دوتایی»، «تکی»، و تحریرهای «بالارونده» و «مخفی» را به کار بندد. پس از این، شش سال دیگر دستگاه‌ها و ردیف‌های آوازی را آموخت.



در کنار آواز و تنبک مدتی هم نزد کیوان ساکت تار آموخت. سینا سرلک در اسفند ماه سال ۱۳۸۲ از طرف سازمان ملی جوانان به عنوان جوان نمونه ایران در حوزه هنر انتخاب شد وی در جشنواره فجر سال گذشته نیز شرکت کرد و مورد تقدیر قرارگرفت. وهم اکنون نیز سرپرستی گروه سرلک را عهده دار است.